Religion in South Korea / Güney Kore'de Din

üney Kore'de Din
Güney Kore'de geleneksel Budist inancı ile büyük oranda artan Hristiyan nüfusu (Katolik Hristiyanları ve Protestanlarla birçok mezhep) önemli yer tutmaktadır. İki dine ait uygulamalar Kore Konfüsyüsçülüğü'nün etkisinde Joseon Hanedanlıgı süresince resmi ideoloji olarak 500 yıl süreyle kalmıştır. Kore Samanizm'i de Kore Yarımadası'na özgü bir dindi.

NÜFUSA GÖRE İSTATİSTİKLERLE DİN
Ateizm %46.5
Budizm %22.8
Protestanlık %18.3
Roma Katolik Kilisesi %10.9
Diğer Dinler %0.7
Won Budizm %0.3
Konfüçyüsçülük %0.2
Cheondoizm %0.1
İslamiyet %0.1

Güney Kore devletinin derlediği 2005 istatistiklerine göre nüfusun yaklaşık % 46.5'i Atezim'i tercih etmektedir.

Dini popülasyonun % 29.3'ü Hristiyan (% 18.3'ü Protestanlar ve % 10.9'u Katolikler), % 22.8'i Budist ve diğerleri Jeungizm, Daesunizm, Cheondoizm, Taoizm, Konfüçyüsçülük ve Won Budizm gibi yeni dini akımlara mensuptur.

Korelilerin küçük bir azinliği da Islam dinine inanmaktadir. Resmi dinlere inananlar büyük metropol alanlarda en yüksek dilimlere sahiptirler: Seoul'de % 49.9, Busan'da % 46.1, Daegu'da % 45.8. Güney Kore, Dogu Asya'da ya da Güneydogu Asya'da Filipinler ve Dogu Timor'un ardından üçüncü en büyük Hristiyanların yüzdeliğine sahiptir.

Hristiyan grupların dışında, dürüst bir biçimde açık ve seçik olarak inananlar ve inanmayanlar arasında yasayanlar da bu istatistikte yer almaktadır. Örneğin, Budistler veya Konfüçyüsçüler tarafindan teshis edilebilmiş zorla veya kisiye özel kriterler yoktur. Diğer ülkelerde de var olmakla beraber, Kore'deki mülteci ırkı Budistler ile Budist olmayanlar olarak ayrılmaktadır. Resmi grupların dışındaki birçok kişi de bu geleneklerin derin etkisinde kalmaktadır. Ayrıca Koreliler arasında, Budist tapınağında ibadet etmek, Konfüçyüsçü atalar için yapılan törenlere katılmak ve hatta bir samana danışmak ve bir kuta sponsor olmak acayip görülmemektedir. Bundan başka, istatistikte yer alan bilgilerde yeni dinlere mensup olanların sayısı olduğundan daha aşağı gösterilebilir. Bazı kaynaklar Ch'ongdoyo taraftarlarının 1 milyonun üzerinde oldugunu söylemektedir.

Dinsel ifadenin büyük çesitliliğiyle, Güney Kore'nin sosyal gelişiminde dinin rolü karmaşık oldu. Bazı gelenekler ibadet törelerinden ziyade önemli kültürel özelliklere bağlı bulunmaktadır. Konfüçyüsçülük önemli bir sosyal etik olarak kalmıştır; etkisi Korelilerin eğitime atfettikleri yaygın şekliyle ortaya çıkmaktadır. Hristiyanlik modernleşme ve sosyal reformla kimliğini saptamıştır. Modern Güney Kore'de birçok Hristiyan gibi eski muhalefet lider Kim Dae Jung da bir Katolik olarak açık bir ifadeyle insan haklarını savunmuş ve hükümeti eleştirmiştir. Kentsel Endüstriyel Misyonu gibi Hristiyan-destekli organizasyonlar, işçi organizasyonlarının ve birlik hareketlerinin gelişmesine yardımcı olmuştur. Her iki geleneksel inançta Hristiyanlıkta yeni dinler şaşırtıcı değişiklik ve çeşitlilikle ilerlemektedir. Küçük ve geçici olmalarına karşın 1800'lerin sonlarında Güney Kore'de 5000 kadar yeni din olduğu tahmin ediliyordu.

English
Religion in South Korea
Religions in South Korea are dominated by both traditional Buddhist faith and a large growing Christian population (Composed of Catholic Christians and Protestants of various denominations). The practice of both of these faiths has been strongly influenced by the enduring legacies of Korean Confucianism, which was the official ideology of the 500-year-long Joseon Dynasty, and Korean shamanism, the native religion of the Korean Peninsula.

STATICS ON RELIGION BY POPULATION
No religion (incl. Atheism) 46.5%
Buddhism 2.8%
Protestantism 18.3%
Roman Catholic Church 10.9%
Other religions 0.7%
Won Buddhism 0.3%
Confucianism 0.2%
Cheondoism 0.1%
Islam 0.1%

According to 2005 statistics compiled by the South Korean government, approximately 46.5% of the South Korean population express no religious preference.

Of the religious population, 29.3% are Christian (of which 18.3% (on total) profess to be Protestants and 10.9% to be Catholics), 22.8% are Buddhist, and the rest adheres to various new religious movements including Jeungism, Daesunism, Cheondoism, Taoism, Confucianism and Won Buddhism.

A small minority of Koreans also profess Islam. Large metropolitan areas had the highest proportions of people belonging to formal religious groups: 49.9 percent in Seoul, 46.1 percent for Busan, and 45.8 percent for Daegu. South Korea had the third highest percentage of Christians in East Asia or Southeast Asia, following the Philippines and East Timor.

Except for the Christian groups, who maintain a fairly clearcut distinction between believers and nonbelievers, there is some ambiguity in these statistics. For instance, there is no exact or exclusive criterion by which Buddhists or Confucianists can be identified. Although existing in other countries, the lineage of refuge, a commitment that distinguishes between Buddhists and non-Buddhists has disintegrated in Korea and is difficult to find because religion is seen to be hereditary. Many people outside of formal groups have been deeply influenced by these traditions. Moreover, it is not uncommon for Koreans to pray at Buddhist temples, participate in Confucian ancestor rites, and even consult a shaman and sponsor a kut. Furthermore, the statistics may underrepresent the numbers of people belonging to new religions. Some sources have given the number of adherents of Ch'ondogyo as over 1 million.

Given the great diversity of religious expression, the role of religion in South Korea's social development has been complex. Some traditions are adhered to as important cultural properties rather than as rites of worship. Confucianism remains important as a social ethic; its influence is evident in the immense importance Koreans ascribe to education. Christianity is identified with modernization and social reform. Many Christians in contemporary South Korea, such as veteran political opposition leader Kim Dae Jung, a Catholic, have been outspoken advocates of human rights and critics of the government. Christian-sponsored organizations such as the Urban Industrial Mission promote labor organizations and the union movement. New religions draw on both traditional beliefs and on Christianity, achieving a baffling variety and diversity of views. It has been estimated that there were as many as 5000 new religions in South Korea in the late 1800s, though many were small and transient phenomena.

BUDİZM
Taoizm, toplumdaki bireyden ziyade doğadaki bireye odaklanıyordu ve Budizm, Üç Krallık Dönemi'nde (M.S. 4.yy ~ 7.yy) Çin'den Kore'ye girmiştir. Daoist motifler Koguryeo mezarlarının duvarlarındaki resimlerde görülmektedir. Budizm, dini ve kültürel etkisiyle Shilla (M.S. 668-935) ve Koryo (918-1392) dönemlerinde egemendi. Konfüçyüsçülük de 1. yüzyılın ilk zamanlarında Kore'ye Çin'den gelmiştir; fakat Choson Hanendanlığı'nın kuruluşuna kadar ikinci sınıf bir din olarak görülmüştür ve Choson Hanedanlığı’nın ilk kralları tarafından Budizm'in zulmüyle etkisini yitirmiştir.

Budizm, dini popülasyonun yarısından fazlasının yaşadığı varsayılan ülkenin doğusundaki Yeongnam ve Gangwon bölgelerinde daha güçlü bir gelenektir. Kore Budizmi'n de Seon'un da dahil olduğu birkaç farklı tür okul vardır; ancak Jogye Sınıfı’nın bölümü olan tapınaklar %90 gibi ezici bir çoğunluğa sahiptir. Birçok Budizm taraftarı Budizm uygulamalarını Şamanizm’le birleştirmiştir.

Güney Kore'deki Budizme Seon geleneğini kaynaştırıcı bir rolle gelenekselliğe bağlayan Jogye Sınıfı hakimdir. Bulguksa ve Beomeosa gibi ülkenin en eski ve ünlü tapınakları, idare merkezi Seoul'de ki Jogyesa olan Jogye Sınıfı tarafından isletilmektedir. Güney Kore'deki diger Budist gelenekleri "Taego" ve "Cheontae" soylarını da kapsamaktadır. Cheontae, Lotus Sutra'ya odaklanmış, Kore'deki T'ien T'ai soyunun modern dirilisiyken, Taego Seon'un bir şeklidir. Diğer soy Jingak ise Vajrayana Budizmi'nin bir seklidir. Taego ve Jingak emirleri rahiplerini evlenmesine izin verirken; Jogye ve Cheontae emirleri kendini dine adayıp bekar kalmayı gerektirmektedir. Batı’da henüz bilinmeyen fakat Güney Kore'de diğer birçok sınıf vardır.





English
BUDDHISM
Taoism, which focuses on the individual in nature rather than the individual in society, and Buddhism entered Korea from China during the Three Kingdoms period (fourth to seventh centuries A.D.). Daoist motifs are seen in the paintings on the walls of Koguryo tombs. Buddhism was the dominant religious and cultural influence during the Shilla (A.D. 668-935) and Koryo (918-1392) dynasties. Confucianism also was brought to Korea from China in early centuries, but it occupied a subordinate position until the establishment of the Choson Dynasty and the persecution of Buddhism carried out by the early Choson Dynasty kings

Buddhism is stronger in the more traditional east of the country, namely the Yeongnam and Gangwon regions, where it accounts for more than half of the religious population. There are a number of different "schools" in Korean Buddhism, including the Seon; however, the overwhelming majority (around 90%) of Buddhist temples are part of the Jogye Order. Many adherents of Buddhism combine Buddhist practice and shamanism.

Buddhism in South Korea is dominated by the Jogye Order, a syncretic sect traditionally linked to the Seon tradition. Most of the country's old and famous temples, such as Bulguksa and Beomeosa, are operated by the Jogye Order, which is headquartered at Jogyesa in central Seoul. Other Buddhist traditions in South Korea include the "Taego" and "Cheontae" lineages. Taego is a form of Seon (Zen), while the Choentae is a modern revival of the T'ien T'ai lineage in Korea, focusing on the Lotus Sutra. Another lineage, the Jingak, is a form of Vajrayana Buddhism. Both the Jogye and Cheontae orders require their monastics to be celibate, while the Taego and Jingak orders allow for married priests. There are many other small orders in South Korea as yet unknown in the West.

HRİSTİYANLIK
Roma Katolik misyonerleri Pekin'i ziyaret ettiğinde vaftiz edilen ilk Koreli'nin dönüşünden on yıl sonra 1794'e kadar Kore'ye gelmediler. Bununla birlikte Pekin'deki imparatorluk sarayının sakini olan Isa Derneği misyoneri Matteo Ricci'nin yazıları on yedinci yüzyılda Kore'ye Çin'den getirilmiştir. Bu da Sirhak bilginleri ya da pratik bilgiler okulunun bu yazılarla ilgilendiğini göstermektedir. Çevirileri Konfüçyüsçü ataların törelerini reddettiği için yönetim Hristiyanlığın yayılışını yasakladı. Bazı Katolikler on dokuzuncu yüzyılın başlarında idam edildi fakat; anti-Hristiyan kanun tam anlamıyla uygulanabilmiş değildi. 1860'larla birlikte ülkedeki Roma Katolikleri 17,500 civarındaydı. Binlerce Hristiyan'in ölümüne sebebiyet veren şiddetli zulümler 1884'e kadar devam etti.

Protestan misyonerler Kore'ye 1880'lerde girdi ve Katolik rahiplerle birlikte olağanüstü sayıda Koreli'yi ikna ettiler. Özellikle Metodist ve Presbiteryen misyonerler başarılıydı. İnşa ettikleri okullar, üniversiteler, hastaneler ve yetim yurtlarıyla ülkenin modernleşmesinde önemli bir rol oynadılar. Japon sömürgecilerin işgaliyle, Hristiyanlar barış için yapılan savaşta en ön saflarda yer aldılar. Eğitimli Hristiyanlar tarafından yürütülen bu çabalar Protestanlığın gelişimine katkıda bulunurken Kore Budizm’inin durumunu yozlaştırıyor, Hristiyanlik ile Konfüçyüs değerlerini bağdaştırıyor (sonrakiler dinden daha çok tamamen sosyal etik olarak değerlendirilmektedir), Kore kilisesinin üyeleri arasında kendi kendilerini geçindiren ve özerklik teşvikiyle Hristiyanligin Kore milliyetçiliğiyle kimlik kazanmasını amaçlıyordu.

Hristiyanlarin büyük bir çoğunluğu Konfüçyüsçülük etkisinin güneydeki kadar güçlü olmadığı yerde, yarımadanın kuzey bölümünde yasadılar. 1948'den önce P'yongyang önemli bir Hristiyan merkeziydi: nüfusunun altıda biri yaklasik 300,000 kişi dinini değiştirmişti.

Kuzey'de komünist rejimin kurulmasından sonra Hristiyanlarin çoğunluğu Güney Kore'ye kaçmalıydı ya da zulümle karşı karşıya kalmalıydı.

Birçok Güney Kore şehrindeki kilise çanlarının bolluğu dikkat çekmektedir. Hristiyanlik 18. yüzyılın sonlarına doğru Kore'ye geldi, 1970 ve 1980'lerde hızla arttı ve 1990'larda daha yavaş bir artış göstererek Budizm taraftarlarının sayısını yakalayıp geçti. Roma Katolikleri nüfusun yaklaşık % 6'sina sahipken; Presbiteryenler, Pentakostalistler ve Metodistlerin dahil olduğu Protestan kiliseleri % 8 artmıştır. Hristiyanlar özellikle ülkenin batısındaki Seoul, Gyeonggi ve Honam bölgelerinde güçlüdürler. Seoul, dünyanın en büyük tek kilisesi olan Yoido Hakikat İncil Kilisesi'ne ev sahipliği yapmaktadır.

Güney Kore'deki Hristiyanlik inancı Roma Katolikleri, Prestbiteryenler, Metodistler ve Baptistler olmak üzere dört mezhebin etkisi altındadır.

Geleneksel barış kiliseleri yarımada da faaliyet gösterecek şekilde artış gösteremediler. Quakerizm (Dostların Dini Derneği), Ham Seok-heon'un liderliği sayesinde 20. yüzyılın sonlarında kısa bir süre için ilgi çekmeyi başardı. Bununla birlikte Ham’ın ölümünün ardından Quaker'e olan ilginin azaldığı düşünülmektedir ve su anda Quaker toplantıları ülke çapında yapılmaktadır. Üniteryanizm'in de durumu benzerdir.

Jeondong Katolik Kilisesi / Jeongdong Catholic Church


English
CHRISTIANITY
Roman Catholic missionaries did not arrive in Korea until 1794, a decade after the return of the first baptized Korean from a visit to Beijing. However, the writings of the Jesuit missionary, Matteo Ricci, who was resident at the imperial court in Beijing, had been brought to Korea from China in the seventeenth century. It appears that scholars of the Sirhak, or practical learning, school were interested in these writings. Largely because converts refused to perform Confucian ancestor rites, the government prohibited the proselytization of Christianity. Some Catholics were executed during the early nineteenth century, but the anti-Christian law was not strictly enforced. By the 1860s, there were some 17,500 Roman Catholics in the country. There followed a more rigorous persecution, in which thousands of Christians died, that continued until 1884.

Protestant missionaries entered Korea during the 1880s and, along with Catholic priests, converted a remarkable number of Koreans. Methodist and Presbyterian missionaries were especially successful. They established schools, universities, hospitals, and orphanages and played a significant role in the modernization of the country. During the Japanese colonial occupation, Christians were in the front ranks of the struggle for independence. Factors contributing to the growth of Protestantism included the degenerate state of Korean Buddhism, the efforts made by educated Christians to reconcile Christian and Confucian values (the latter being viewed as purely a social ethic rather than a religion), the encouragement of self-support and self-government among members of the Korean church, and the identification of Christianity with Korean nationalism.

A large number of Christians lived in the northern part of the peninsula where Confucian influence was not as strong as in the south. Before 1948 P'yongyang was an important Christian center: one-sixth of its population of about 300,000 people were converts. Following the establishment of a communist regime in the north, however, most Christians had to flee to South Korea or face persecution.

The profusion of church steeples in most South Korean cities has often attracted attention. Christianity, which initially got a foothold in Korea in the late 18th century, grew exponentially in the 1970s and 1980s, and despite slower growth in the 1990s, caught up to and then surpassed Buddhism in the number of adherents. Protestant churches including Presbyterians, Pentecostals, and Methodists make up about 8% of the total population, while Roman Catholics occupy about 6%. Christians are especially strong in the west of the country including Seoul, Gyeonggi and Honam regions. Seoul is home to Yoido Full Gospel Church, the largest single church in the world.

The Christian faith in South Korea is heavily dominated by four denominations: Roman Catholics, Presbyterians, Methodists, and Baptists. Some non-denominational churches also exist.

The traditional peace churches have not gained a strong foothold on the peninsula. Quakerism briefly attracted a national following in the late 20th century, thanks to the leadership of Ham Seok-heon. However, after Ham's death, interest in Quaker thought withered, and now only one Quaker meeting is active nationwide. The state of Unitarianism is similar.

ŞAMANİZM
Koreliler, diğer Doğu Asyalılar gibi dini bağlılıklarında geleneksel olarak kişiye özgülükten çok seçmeci olmuşlardır. Dini bakış açıları tek bir kişiye göre düzenlenmedi, ancak kişiye özel inanç yerel inançla birleşerek Kore'de yer buldu. Aslında tek tanrılı olan Kore şamanizmin de tek Yaratan-Tanrı (Korece'deki "Hwan-in", daha sonraları Haneul-nim, 하늘님/하느님, veya Haneu-nim, 하나님 olmak üzere, Koreli Katolikler ve Protestanlar tarafından değişik şekillerde kullanıldı), inanışa göre dünyada oturan ruhlar, muhtemelen Kore dini hayatinin en eski şekli olarak tarih öncesi zamanlara dayanmaktadır. Tam olarak örgütlenmemiş olsalar da oldukça fazla olan tapınaklarda tanrılar, ruhlar ve hayaletler ile çeşitli türlerde cennetin farklı bölgelerindeki dağ ruhlarını (sansın) yöneten "tanrı generaller" vardır. Bu tapınak, ağaçlarda yasayan tanrıları, kutsal mağaraları ve taş yığınlarının yani sıra ev halkını ve köyleri koruyan tanrılar, zararlı cinler ve acı çekerek trajik bir biçimde son bulmuş insanların ruhlarını da kapsamaktadır. Bu ruhlar adi geçen güçleri etkilemeye ya da yasayan erkek ve kadının geleceklerini etkilemektedir.

Koreli samanlar, Sibirya, Moğolistan ve Mançurya'daki samanlarla birçok yönden benzerlik göstermektedir. Ayrıca Yuta'nin Japonya'da Okinawa bölgesindeki Ryukyu Adaları’nda bulunduğu konusunda hemfikirdirler. Ayni zamanda Jeju Adası da Şamanizm’in bir merkezidir.

Birçoğu bayan olan samanlar, ruh dünyasında yardım isteyen kişilerin sempatisini kazanmıştır. Bayan samanlar (mudang), müşterilerine iyi bir gelecek edinmelerini sağlamak, dualarla kötü ruhları def etmek ya da yerel veya köy tanrılarının gönlünü almak için kuta sahip olur veya ibadet ederler. Böyle ibadetler ayrıca ölü kişinin ruhunun cennete gitmesine rehberlik etmektedir.

Çoğunlukla bir bayan son derece isteksiz şekilde bir saman olmaktadır. Şiddetli bir fiziksel ya da ruhsal hastalık geçirdikten sonra bir ruh tarafından hükmediliyor. Bu hüküm, söylentilere göre sadece bir kuta yapılan gösteri yoluyla tedavi edilmektedir. Eskiden bir samanin sabit bir isi vardı ve çoğunlukla iyi bir yasam hazırlardı.

Birçok bilgin Kore Şamanizm’ini ruhların insan yaşamının sonunu etkilediği için dinden ziyade bir tedavi gözüyle bakmaktadır. Ruhlara inanan sıradan insanlar için kurtuluş veya manevi ve ruhsal mükemmellik düşüncesi yoktur. Saman, ihtiyaç duyulduğu zaman müşterilerin danıştığı bir profesyoneldir. Geleneksel olarak samanlar düşük bir sosyal sınıfa mensuptular ve ch'ommin sınıfının bir üyesiydiler. Bu ayrım modern zamanlara kadar devam etti.

Animist inancının, balıkçı köylerinin kültüründe ve esas olarak kırsal toplumlarda temelinin atıldığı konusunda bir bağlantı vardır. Samanlar özellikle stresli şehir yaşamında düzen kurmaya çalışan kırsal kesimden yeni göç etmiş insanları da tedavi etmektedir. Yönetim, Şamanizm’i batıl bir inanç olduğu için engellemiş ve uzun yıllardır sürekliliğini Kore yaşamında minimize etmiştir. Yine de artan milliyetçilik ve kültürel özgüven ortamında, danslar, şarkılar ve büyüler, kutun tanındığını ve Kore kültüründe önemli bir yüzü olduğunu göstermektedir. 1970'lerin başında dinsel törenler önceleri yabancı görüşe izin vermezken yeniden ortaya çıktı ve arada sırada Batılı bir hotel müdürünün veya diğer bir yöneticinin Seoul'de yeni bir şube açılısında Şamanizm’de kötü ruhları kovma töreni boyunca hazır bulunduğu görülmüştür.

1980'lerin sonunda Şamanizm’in geleceği belirsizdi. Takipçileri gelecekteki amaçlarının muhtemelen psikiyatrik bir uğraş haline geleceğine inanıyordu ve devlet destekleri sayesinde ruhsal tedavi olanağıyla genişliyordu. Sosyal, ekonomik ve politik koşullar göz önünde bulundurulduğunda Şamanların gelecekte çok sayıda müşteriye sahip olacağı izlenimi hakimdi.

Diğer geleneklerden farklı olarak Şamanizm’in kendisinde belirgin bir inanç yoktu. Yüzyıllar boyunca Kore Budizmi'yle birlikte anıldı. Şamanizm ile meşgul olanlar ya da takip edenlerin birçoğu ayni zamanda Budistti; ancak her Budist, Şamanizm’i takip etmiyordu.

Bugün Güney Kore'de genelde rağbette olmamasına rağmen, Şamanizm uygulamaları halen yaygındır. Güney Kore'deki Şamanların en büyük derneği üyelerinin 100,000'den fazla olduğunu iddia etmektedir. Jeju Adası’ndan uzakta, pratisyenlerin tamamı bayandır. Şamanizm töreleri, gut olarak bilinir ve bölgeden bölgeye farklılık göstermektedir.





English
SHAMANISM
Koreans, like other East Asians, have traditionally been eclectic rather than exclusive in their religious commitments. Their religious outlook has not been conditioned by a single, exclusive faith but by a combination of indigenous beliefs and creeds imported into Korea. While Korean shamanism is essentially monotheistic, with a belief in a single Creator-God ("Hwan-in" in Korean, later also Haneul-nim, 하늘님/하느님, or Haneu-nim, 하나님, which are versions used by Korean Catholics and Protestants, respectively), belief in a world inhabited by spirits is probably the oldest form of Korean religious life, dating back to prehistoric times. There is a rather unorganized pantheon of literally millions of deities, spirits, and ghosts, ranging from the "god generals" who rule the different quarters of heaven to mountain spirits (sansin). This pantheon also includes deities who inhabit trees, sacred caves, and piles of stones, as well as earth spirits, the tutelary deities of households and villages, mischievous goblins, and the ghosts of persons who in many cases met violent or tragic ends. These spirits are said to have the power to influence or to change the fortunes of living men and women.

Korean shamans are similar in many ways to those found in Siberia, Mongolia, and Manchuria. They also resemble the yuta found on the Ryukyu Islands, in Okinawa Prefecture, Japan. Cheju Island is also a center of shamanism.

Shamans, most of whom are women, are enlisted by those who want the help of the spirit world. Female shamans (mudang) hold kut, or services, in order to gain good fortune for clients, cure illnesses by exorcising evil spirits, or propitiate local or village gods. Such services are also held to guide the spirit of a deceased person to heaven.

Often a woman will become a shaman very reluctantly—after experiencing a severe physical or mental illness that indicates "possession" by a spirit. Such possession allegedly can be cured only through performance of a kut. Once a shaman is established in her profession, she usually can make a good living.

Many scholars regard Korean shamanism as less a religion than a "medicine" in which the spirits are manipulated in order to achieve human ends. There is no notion of salvation or moral and spiritual perfection, at least for the ordinary believers in spirits. The shaman is a professional who is consulted by clients whenever the need is felt. Traditionally, shamans had low social status and were members of the ch'ommin class. This discrimination has continued into modern times.

Animistic beliefs are strongly associated with the culture of fishing villages and are primarily a phenomenon found in rural communities. Shamans also treat the ills of city people, however, especially recent migrants from the countryside who find adjustment to an impersonal urban life stressful. The government has discouraged belief in shamanism as superstition and for many years minimized its persistence in Korean life. Yet in a climate of growing nationalism and cultural self-confidence, the dances, songs, and incantations that compose the kut have come to be recognized as an important aspect of Korean culture. Beginning in the 1970s, rituals that formerly had been kept out of foreign view began to resurface, and occasionally a Western hotel manager or other executive could even be seen attending a shamanistic exorcism ritual in the course of opening a new branch in Seoul. Some of these aspects of kut have been designated valuable cultural properties that should be preserved and passed on to future generations.

The future of shamanism itself was uncertain in the late 1980s. Observers believed that many of its functions in the future probably will be performed by the psychiatric profession as the government expands mental health treatment facilities. Given the uncertainty of social, economic, and political conditions, however, it appears certain that shamans will find large numbers of clients for some time to come.

Unlike the other traditions here, shamanism does not have a clear creed of its own. Over the centuries, it has become closely associated with Korean Buddhism. Most of those who engage in or follow shamanism are also Buddhists; however, not all Buddhists follow shamanism.

Although generally considered unfashionable in South Korea today, shamanic practices remain widespread. The largest association of shamans in South Korea claims more than 100,000 members. Away from Jeju Island, these practitioners are almost entirely female. The shamanic rites, known as gut, vary from region to region.

KONFÜÇYÜSÇÜLÜK
Modern Güney Koreliler'in sadece % 0.2'si "Konfüçyüsçülüğü" kendi dinleri olarak kabullenmektedir. Bununla birlikte Konfüçyüsçülüğün ahlaki düşüncesi diğer dini uygulamalarda ve Kore kültürünün genelinde sık rastlanmakta ve yaygın olarak bulunmaktadır.

Konfüçyüs törenleri yılın değişik zamanlarında halen uygulanmaktadır. En belirgin olanı Seoul'deki Konfüçyüs'ün Tapınağı'nda her yıl gerçekleştirilmektedir. Örneğin Klan Kurucularının onuruna ülkenin başından sonuna kadar bulunan sayısız tapınaklarda törenler yapılmaktadır.

English
CONFUCIANISM
Only 0.2% of contemporary South Koreans give "Confucianism" as their religion. However, the influence of Confucian ethical thought on other religious practices, and on Korean culture in general, remains ubiquitous and pervasive.

Confucian rituals are still practiced at various times of the year. The most prominent of these are the annual rites held at the Shrine of Confucius in Seoul. Other rites, for instance those in honor of clan founders, are held at the numerous shrines found throughout the country.

YENİ DİNLER
Joseon Hanedanlığı’nın yıkılışı ve ardından Japon işgali birkaç yeni dinin oluşumunu tetikledi. Bunlar tipik olarak Bati, Doğu ve yerli geleneklerin birleşimiyle oluştu. En göze çarpanı olan Cheondogyo, bir milyondan fazla üyesiyle 20. yüzyılın başlarında doruk noktasında olduğunu iddia etmekteydi. Bugün Cheondogyo'ya inananlar Güney Kore nüfusunun % 0,1’lik diliminden daha az bir kısmını oluşturmaktadır. Wonbulgyo ya da Won Budizm, Taejonggyeo ve Jeung San Do diğer benzer dinlerin içine dahil olmaktadır.

Cheondogyo (Kutsal Yol Okulu), genellikle Kore'nin "Yeni Dinler”in ilki olarak kabul edilen önemli bir dini gelenektir. Neo-Konfüçyüsçülük, Budizm, Şamanizm, Taoizm ve Katolikliğin etkisiyle oluşmuş sentez bir dindir. Cheondogyo, kendisini tüm dünyaya vaaz vermesini söylediği Tanrı’yla gizemli bir şekilde karsılaştığı iddia edilen ve yangban (aristokrat) geçmişine sahip bir adam, Choe Je-u tarafından kurulan Donghak (Doğu İlimi) Akımı’yla doğmuştur. Choe, 1863'te kâfir olarak görülerek 1863 yılında idam edilmiştir, fakat ölmeden önce birkaç yandaş edinmiş ve düşüncelerinin yazıya geçirilmesini istemiştir. Donghak, Kore'nin özellikle Jeolla Bölgesindeki köylerinde fakir insanlar arasında yayılmış ve 1894'te kraliyet yönetimine karşı ayaklanma çıkmasına sebebiyet vermiştir. Donghak Akımı'nın bazı yandaşları kendilerini Cheondogyo (Kutsal Yolun Öğretileri) olarak adlandırmış ve diğerlerinin karşı çıkmasına rağmen 1910'daki Japon işgalini desteklemişlerdir. Bu grup, bazı Konfüçyüsçüler ve Hristiyanlar ile birlikte Kore milliyetçilik akiminin gelişmesinde büyük bir rol oynamışlardır. 1920'lerde Cheondogyo, sömürgecilik döneminde Kore'nin büyük aydın gazetelerinden biri olan Kaebyok (Yaratılış) gazetesine sponsor olmuştur.

Cheondogyo'nun temel inançları insanoğlunun eşitliğini savunuyordu. Her bir kişiye saygıyla davranılmalıdır; çünkü herkes “Tanrılığı izlerini taşır"; "insanlıkta kutsallık" vardır. Bunun yanında, erkek ve kadın içtenlikle birbirlerinin dostluğunu ilerletmeye çalışmalıdır. Böylece Tanrılığı meydana getirmiş ve hayatlarında bunu ifade etmiş olacaklardır. Kişinin mükemmelliği, dini bir adet veya kural değil; kurtuluşa giden bir yoldur. Choe ve yandaşları, sosyal düzeni yıkıp radikal bir eşitlikçilik kurmaya kalkışmamalarına rağmen Cheondogyo'nun özellikle bilginler ve yüksek kademeli memurlar vasıtasıyla fakir halka güç sayesinde başarının elde edileceğinin anlatılması sonucu oluşan devrimci potansiyel bu temel düşüncelerle açıkça görülmekteydi. Cheondogyo'nun Kore'de demokratik gelişimin ve anti-otoriter görüsünün önemli bir role sahip olduğuna inanılmasının bir sebebi vardı. 1970 ve 1980'lerde Cheondogyo'nun atası olan Donghak Akimi birçok Koreli entellektüel arasında yeniden ilgi odağı olmuştu.

Cheondogyo'dan ayrı olarak, temel inancında ilk Kore Krallığı Gojoseon'un efsanevi kurucusu Dangun'a ibadet etmek olan Taejonggyo gibi yeni büyük dinler doğmuştu. Yirminci yüzyılın başında kurulan Jeungsando, Dünya’nın ikliminin değişmesi ve diğer felaketlerin yaşanması gibi evrensel sebeplerin dünya uygarlıklarının yakin bir zamanda sona ereceği ve yaşanacak afette bu dine inananların hayatta kalarak sonraki dünyada cenneti yaratacakları seklinde esrarengiz eylemlerin olduğunu belirtiyordu. Kendi içinde rakip bölümlere ayrılarak yaklaşımını epeyce modernleştirmiş ve Koreli olmayan taraftarları da kabul ederek son halini almıştır. Wonbulgyo (Won Budizm), geleneksel Budist öğretisini sosyal reform ve canlanma gibi güncel meselelerle birleştirme girişiminde bulunmuştur. Güney Chungcheong Eyaleti, Gyeryong-san (Horoz-Ejderha Dağı, Kore'nin en önemli kutsal alanlarından birisi) çevresinde ortaya çıkan birkaç küçük mezhep, aslında on sekizinci yüzyılda (ya da daha önce) yeni hanedanlığın gelecekteki kurulacağı yerin burası olacağının önceden haber verildiğine inanılmaktadır.

Birkaç yeni din Hristiyanlik'tan ilham almaktadır. Cheondogwan ya da Protestan Kilisesi, Pak T'ae-son tarafından kurulmuştur. Pak önceden bir Presbiteryen iken, kendisinin essiz manevi güce sahip olduğunu iddia edince kiliseyle görüş ayrılığına düserek 1950'lerde kovulmuştur. 1972 yılında 700,000 kadar yandaşıyla birkaç "Hristiyan Kasabası" inşa ederek büyük bir kilise ağı kurmayı basarmış ve farklı endüstriyel girişimleri yönetmiştir.

Denizaşırı Protestanlık nedeniyle "Dünya Hristiyanlığı'nın Birleştirilmesi için Kutsal Ruh Derneği" ya da "Birleşme Kilisesi", 1954 yılında Hristiyan bir geçmişe sahip Aziz Sun Myong Moon (Mun Seon-myeong) tarafından kurularak en meşhur yeni Kore dini olmuştur. 1970'lerdeki hızlı gelişimi süresince Birleşme Kilisesi, Güney Kore ve Japonya'da birkaç yüz bin üyeye ve asil önemli sayıya (abartıldığı düşünülse de) Kuzey Amerika ve Bati Avrupa'da ulaşmıştır. Moon, kendisinin Mesih, İsa’nın İkinci Gelişi ve İsa’nın bitirilmemiş görevini yerine getireceğini söylemiştir. Pak'in Protestan Kilisesi gibi Birleşme Kilisesi de yüksek derecede otoriter olmuş ve kilise üyelerinden mutlak itaat etmelerini istemiştir. 1988'de Moon Seoul'de yapılan Kutsama Töreni'nde iki ulus arasındaki birliğin gelişmesine kısmen yardımcı olmak için 2,500 Koreli ve Japon üyeleriyle bir araya gelmiştir. A 2000 töreni Kuzey Kore'de çiftleri de kapsamaktaydı. Ayrıca Pak gibi Moon da kilisenin servetini ekonomik gelişime bağladı. Güney Kore'deki fabrikalar ile yabancı üretim silahlar ve ginseng ve deniz ürünleri, sanatsal biblolar ve diğer maddeleri isledi. Moon'un is gücü uzun saatler çalıştı ve kilisenin sandıklarına yarar sağlamak için düşük maaş verdi. 1999'da Moon, Güney ile Kuzey Kore ve ayrıca Çin'de is yapan Kuzey'in tek otomobil üreticisi Pyeonghwa Motors'u kurdu.

Moon 1963'te dünyayı dolaşıp Kore kültürüne dikkat çekmek ve bilhassa Güney Kore'nin iyi niyet elçileri olması için Küçük Melekler dans grubunu kurdu. Keskin antikomünist, Moon yurt içinde ve dışında genellikle yararlı olmayan gazeteler (Seoul'de Segye Ilbo, Tokyo'da Sekai Nippo ve Birleşik Devletlerin başkentinde de Washington Times) çıkararak herkesin görüsünü değiştirmeye çalışmıştır. 1970 ve 1980'lerde sık sık Güney Kore'de düzenlenen Bilimler Birliği Uluslararası Konferansı’na davet edildi. 1983'te Amerikan kilisesi üyeleri Sovyetler Birliği’nin Kore Havayolları'na ait 007 numaralı uçuşunu gerçekleştiren uçağını düşürmesini protesto ettiler. Bundan ayri olarak kilise kaynağının önemli bir kısmını Kore'nin yeniden birleşmesine destek vermek için kullandı. Moon aynı zamanda teklif edilen Japonya Kore Tüneli'nin savunucusuydu. 1980'lerle Güney Kore'de Birleşme Kilisesi, skandallarıyla ve Moon'un net bir şekilde belli olan "ülke içinde ülke" kurma arzusu uzmanlar tarafından şüpheli olarak görülmeye başlandı. O zamandan beri nüfuzu ve kilisesi güç kaybetmeye devam etti ve 2000'lerde durgun bir hal aldı. Moon'un çocukları ve yandaşları kurucusunun ölümünü hazırladı. 2003'te Kore Birleşme Kilisesi üyeleri "Tanrı, Barış, Birleşme ve Vatan için Parti" adında bir oluşumla Güney Kore'de politikaya atıldı. Açılış töreni bildirisinde yeni partinin halkın Tanrı ve barış hakkında eğitilmesi vasıtasıyla Güney ve Kuzey Kore'nin birleşmesine odaklanacağı ifade edildi. Bir kilise görevlisinin söylediğine göre benzer politik partilerin Japonya'da ve Birleşik Devletlerde faaliyete geçeceğini söyledi.





English
NEW RELIGIONS
The fall of the Joseon Dynasty and the coming of the Japanese occupation spurred the formation of several new faiths. These typically drew on a combination of Western, Eastern, and autochthonous traditions. The most prominent is Cheondogyo, which claimed more than a million members at its height in the early 20th century. Today Cheondogyo believers make up less than 0.1% of the South Korean population. Other similar religions include Wonbulgyo or Won Buddhism, Taejonggyo and Jeung San Do.

Cheondogyo (Way of Heaven School), generally regarded as the first of Korea's "new religions," is another important religious tradition. It is a synthesis of Neo-Confucian, Buddhist, Shamanist, Daoist, and Catholic influences. Cheondogyo grew out of the Donghak (Eastern Learning) Movement established by Choe Je-u , a man of yangban (aristocratic) background who claimed to have experienced a mystic encounter with God, who told him to preach to all the world. Choe was executed by the government as a heretic in 1863, but not before he had acquired a number of followers and had committed his ideas to writing. Donghak spread among the poor people of Korea's villages, especially in the Jeolla region, and was the cause of a revolt against the royal government in 1894. While some members of the Donghak Movement – renamed Cheondogyo (Teachings of the Heavenly Way) – supported the Japanese annexation in 1910, others opposed it. This group played a major role, along with Christians and some Confucians, in the Korean nationalist movement. In the 1920s, Cheondogyo sponsored Kaebyok (Creation), one of Korea's major intellectual journals during the colonial period (see The Media, ch. 4).

Cheondogyo's basic beliefs include the essential equality of all human beings. Each person must be treated with respect because all persons "contain divinity;" there is "Heaven in Humanity." Moreover, men and women must sincerely cultivate themselves in order to bring forth and express this divinity in their lives. Self-perfection, not ritual and ceremony, is the way to salvation. Although Choe and his followers did not attempt to overthrow the social order and establish a radical egalitarianism, the revolutionary potential of Cheondogyo is evident in these basic ideas, which appealed especially to poor people who were told that they, along with scholars and high officials, could achieve salvation through effort. There is reason to believe that Cheondogyo had an important role in the development of democratic and anti-authoritarian thought in Korea. In the 1970s and 1980s, Cheondogyo's antecedent, the Donghak Movement, received renewed interest among many Korean intellectuals.

Apart from Cheondogyo, major new religions included Taejonggyo, which has as its central creed the worship of Dangun, legendary founder of Gojoseon, thought of as the first proto-Korean kingdom. Jeungsando, founded in the early twentieth century, emphasizes magical practices, the soon-coming end of world civilization as we know it due to cosmic-caused changes in the Earth's climate and other disasters, and the subsequent creation of a paradise on earth by its followers, who will survive the cataclysm. It is divided into several competing branches, at least one of which has notably modernized its approach and has recruited some non-Korean adherents. Wonbulgyo (Won Buddhism), attempts to combine traditional Buddhist doctrine with a modern concern for social reform and revitalization. There are also a number of small sects, which have sprung up around Gyeryong-san (Rooster-Dragon Mountain, always one of Korea's most-sacred areas) in South Chungcheong Province, the supposed future site of the founding of a new dynasty originally prophesied in the eighteenth century (or before).

Several new religions derive their inspiration from Christianity. The Cheondogwan, or Evangelical Church, was founded by Pak T'ae-son. Pak originally was a Presbyterian, but was expelled from the church for heresy in the 1950s after claiming for himself unique spiritual power. By 1972 his followers numbered as many as 700,000 people, and he built several "Christian towns," established a large church network, and managed several industrial enterprises.

Because of its overseas evangelism, the Holy Spirit Association for the Unification of World Christianity, or Unification Church (Tongilgyo), founded in 1954 by Reverend Sun Myong Moon (Mun Seon-myeong), also from a Christian background, is the most famous new Korean religion. During its period of rapid expansion during the 1970s, the Unification Church had several hundred thousand members in South Korea and Japan and a substantial (although generally overestimated) number of members in North America and Western Europe. Moon has said that he is the Messiah and the Second Coming of Christ and is fulfilling Jesus' unfinished mission. Like Pak's Evangelical Church, the Unification Church has been highly authoritarian, demanding absolute obedience from church members. In 1988, Moon matched 2,500 Korean members with Japanese members for a Blessing ceremony held in Seoul, partly in order to promote unity between the two nations. A 2000 ceremony included couples in North Korea. Also like Pak, Moon has coupled the church's fortunes to economic expansion. Factories in South Korea and abroad manufacture arms and process ginseng and seafood, artistic bric-a-brac, and other items. Moon's labor force has worked long hours and been paid minimal wages in order to channel profits into church coffers. In 1999 Moon founded Pyeonghwa Motors, which does business in both South and North Korea, as well as in China, and is the North’s only automobile manufacturer.

In 1963 Moon founded the Little Angels dance troupe which tours the world to attract positive attention to Korean culture and in particular to act as goodwill ambassadors for South Korea. Virulently anticommunist, Moon has sought to influence public opinion at home and abroad by establishing generally unprofitable newspapers such as the Segye Ilbo in Seoul, the Sekai Nippo in Tokyo, and the Washington Times in the United States capital. In the 1970s and 1980s he invited academics to lavish international conferences, often held in South Korea. In 1983 some American church members joined a public protest against the Soviet Union over its shooting down of Korean Airlines Flight 007. Apart from that, the church has used its substantial resources to support work towards Korean reunification. Moon is also an advocate of the proposed Japan Korea Tunnel. In South Korea, by the 1980s the Unification Church was viewed with suspicion by the authorities because of its scandals and Moon's evident desire to create a "state within a state." His influence and that of his church has continued to decline since that time, and seems stagnant in the 2000s, as the elderly Moon's children and followers prepare for the founder's death. In 2003, Korean Unification Church members started a political party in South Korea. It was named "The Party for God, Peace, Unification, and Home." In an inauguration declaration, the new party said it would focus on preparing for the reunification of the South and North Korea by educating the public about God and peace. A church official said that similar political parties would be started in Japan and the United States.

DİĞER DİNLER
İslamiyet
Güney ve Güneydoğu Asya'dan göçmen işçiler haricinde Kore Savaşı boyunca gelenlerin ve onların torunlarının ikna ettiği Güney Kore'deki Müslümanlar'ın sayısının, yaklaşık 40,000 olduğu tahmin edilmektedir. Seoul'ün Itaewon bölgesindeki Seoul Merkez Cami en büyük cami olma özelliğini korumakla beraber daha küçük camiler ülkenin büyük şehirlerinin çoğunda bulunabilmektedir.

Doğuştan Koreli Müslümanlar'a ek olarak özellikle Banglades ve Pakistan gibi ülkelerden gelen 100,000 yabancı işçi vardır.

Musevilik
Güney Kore'de Musevilik'in varlığı fiili olarak 1950'de Kore Savaşı'nın patlak vermesiyle başlamıştır. O dönemde büyük bir Musevi asker grubu Haham Chaim Potok ile beraber Kore yarımadasına gelmişti. Bugün Musevi toplumu çok küçük ve sinirli olarak Seoulün metropol bölgesinde yaşamaktadır. Musevilik'e inanan çok az sayıda Koreli vardır.

Hinduizm
Ortodoks Hinduizmi Güney Kore'deki çok küçük Hintli topluluk tarafından uygulanmaktadır. Bununla birlikte Yoga ve Vedanta düşüncesi gibi Hindu gelenekleri genç Güney Koreliler arasında ilgi çekmektedir.





English
OTHER RELIGIONS
Islam
The number of Muslims in South Korea is estimated at about 40,000 mainly consisting of people who converted during the Korean War and their descendents and not including migrant workers from South and Southeast Asia. The largest mosque is the Seoul Central Mosque in the Itaewon district of Seoul; smaller mosques can be found in most of the country's major cities.
In addition to native Korean Muslims, there are some 100,000 foreign workers from Muslim countries, particularly Bangladesh and Pakistan.

Judaism
The Jewish presence in South Korea effectively began with the outbreak of the Korean War in 1950. At this time a large number of Jewish soldiers, including the chaplain Chaim Potok, came to the Korean peninsula. Today the Jewish community is very small and limited to the Seoul metropolitan area. There have been very few Korean converts to Judaism.

Hinduism
Orthodox Hinduism is practiced only by South Korea's tiny Indian community. However, Hindu traditions such as yoga and Vedantic thought have attracted interest among younger South Koreans.

DİNİ UYUŞMAZLIKLAR
Bazı Koreli Protestan Hristiyanlar Budizm'e düşmanlıklarını dile getirmişlerdir. Yirmi yildan fazla zamanda Budist tapınaklarına ve tesislerine karşı kundakçılık ve vandalizm gibi onlarca olay gerçekleşmiştir. Bazıları son derece ciddi olaylardır. (Birkaç büyük tapınak yok edilmiştir.) Bu olayları gerçekleştiren bazı suçluların geride "putperest" suçlamasıyla not bırakarak Hristiyan olduklari tespit edilmiştir.





English
RELIGIOUS CONFLICT
Some Korean evangelical Christians have expressed hostility to Buddhism. There have been several dozen incidents of arson and vandalism against Buddhist shrines and facilities over the last two decades, some of them quite serious. (Several large temples were destroyed.) In some of these incidents, the perpetrators were identified as Christians, or left messages denouncing "idol worship."

DİNİ UYUŞMAZLIKLAR
Bazı Koreli Protestan Hristiyanlar Budizm'e düşmanlıklarını dile getirmişlerdir. Yirmi yildan fazla zamanda Budist tapınaklarına ve tesislerine karşı kundakçılık ve vandalizm gibi onlarca olay gerçekleşmiştir. Bazıları son derece ciddi olaylardır. (Birkaç büyük tapınak yok edilmiştir.) Bu olayları gerçekleştiren bazı suçluların geride "putperest" suçlamasıyla not bırakarak Hristiyan olduklari tespit edilmiştir.





English
RELIGIOUS CONFLICT
Some Korean evangelical Christians have expressed hostility to Buddhism. There have been several dozen incidents of arson and vandalism against Buddhist shrines and facilities over the last two decades, some of them quite serious. (Several large temples were destroyed.) In some of these incidents, the perpetrators were identified as Christians, or left messages denouncing "idol worship."

Kore Kültür ve Bilgi Servisi'nin kitabinda yer alan bilgilere göre 2005 nüfus sayiminda nüfusun yarisi ibadetini yerine getiriyor. Bu grup Budizm (%43), Protestanlik (%34.5) ve Katoliklik (%20.6) gibi üç egemen dinden olusuyor.

Kalan %1.9'luk dilim ise Konfüçyüsçülük, Samanizm, Islamiyet ve Cheondoizm ile yerel dinlerden olusmaktadir.

Din / Kisi Sayisi
Budizm 10,7206,463
Protestanlik 8,616,438
Katoliklik 5,146,147
Won-Budizm 129,907
Konfüçyüsçülük 104,575
Cheondoizm 45,835
Diger 201,401

Kaynak: Kore Ulusal Istatistik Ofisi

Ateist orani oldukça fazlaymis, Budizm'in Samanizmle harmanlanabilmesi gayet dogal çünkü bizim de dinimizin içinde de Orta Asya'dan getirdigimiz bazi ritüeller halen uygulaniyor, Hristiyanlik oldukça yayilma göstermis elbette bunda misyonerlerin büyük payi olmus.Dünyanin en büyük kilisesinin Seoul'de olmasi da baska bir özellik.
Samanizm'in bir din degil de bir ögreti oldugu ögretildi bizlere okulda. Orta Asya'da iken Göktanri dinine mensupduk, fakat bazi dini yaptirimlarimiz Samanizm özelliklerini sürdürüyor

Dünyada Ateist orani Koreninkinden daha yüksek ya da ayni oranlarda birçok ülke bulunmaktadir. Istatiklere göre de bu ülkelere de okuma-yazma, toplumsal rahatlik, sosyal rahatlik açisindan en üstte bulunan ülkelerdir. Istisnalar var tabi ki örnegin yüzde 81 Ateist oraniyla 2. olan Vietnam gibi. Ateizm dünyanin 4. büyük inancidir ve su anda bu sayfaya girebilmemizi saglayan ya da günlük hayatimizda yasamimizi kolaylastiran birçok bulusta yine Ateistlere aittir.

Kore'de Islamiyet

Islamiyet
Güney ve Güneydogu Asya'dan göçmen isçiler haricinde Kore Savasi boyunca gelenlerin ve onlarin torunlarinin ikna ettigi Güney Kore'deki Müslümanlarin sayisinin, yaklasik 40,000 oldugu tahmin edilmektedir. Seoul'ün Itaewon bölgesindeki Seoul Merkez Cami en büyük cami olma özelligini korumakla beraber daha küçük camiler ülkenin büyük sehirlerinin çogunda bulunabilmektedir.